İşveren yararına, ona bağımlı olarak iş görmeyi kabul etmek zorunda kalan işçinin, çalışma koşulları ve bunları etkileyebilecek olası rizikolar üzerinde bir tasarruf ve yönetim yetkisi söz konusu değildir; bu nedenle rizikonun tamamı ya da bir kısmının işçinin üzerine aktarılması için de bir gerekçe bulunmamaktadır.
İncelememizin konusu olan işveren temerrüdü, işte bu esaslardan hareketle varlığı kabul edilen ve yaslandığı bu temeller ışığında değerlendirilmesi gereken bir hukuki kurumdur.