Mültecilerin kabulü, temel insan hakları problemi olmasına rağmen, mülteci haklarının gelişimini siyasi politikalar belirlemektedir. Mülteci zaten kendi ülkesinde zulme uğramak korkusunda olan kişi olduğundan, bunun kabul eden ülke yönünden doğal sonucu, kişinin zulme uğrayacağı ülkeye gönderilmemesidir.
İşte bu çalışmanın esas konusu, “Geri Gönderme Yasağı” olarak tanımlanan ancak sözleşmede ve doktrinde Fransızca’daki anlatım bütünlüğü bozulmaksızın “Non–refoulement” tabiri kullanan uluslararası hukuk temel ilkesidir.
Konunun Türk hukukunda yeteri kadar incelenmemiş olması, Türkiye’nin mültecilik ve göçmenlik konularının kaynağı. Hedefi ya da transit ülkesi olmasına rağmen gereken ilginin gösterilmemiş olması çalışmanın eksikliği olarak görülebilir. Ancak bu konuda, özellikle İngilizce çalışma yapan ve uluslar arası hukuk alanında ön plana çıkan hukukçuların çalışmaları değerlendirilmiştir.
Olay incelemeleri, hukuki görüşler, hukuki dayanaklar, andlaşmalar, yönergeler, talimatlar çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Bu konu hakkında bilgi sahibi olmak isteyen okurlara, yararlanabilecekleri güncel ve kapsamlı bir kaynak sunulmuştur.