Hoşlanırım oldum olası bu ıssız tepeden,
bu çitten,birçok yerinden en uzaktaki
ufkun görüntüsünü yok eden gözlerimden.
Ama durup bakarken ardındaki bitmez
tükenmez boşluklara,insanötesi sessizlik,
sınırsız huzura;dalıp giderim düş
dünyama; duracak gibi olur kalbim orada.
Ne ki duyar duymaz hışırtı sesini
yaprakların rüzgarda,ölçerim o sonsuz
sessizliği bu sese oranla: Bir yandan
ölümsüzlük gelir aklıma,bir yandan ölü
mevsimler,yaşanmakta olan güncel ve
ardından yaşananların yankısı.Dalarken bu
sonsuzluğa düşüncelerim,keyif alırım bu
denizde batan gemide olmaktan.