Mirasta Denkleştirme

Bir kimsenin sağlığında mirasçılarına özellikle altsoyuna karşılıksız kazandırmalarda bulunması sıklıkla karşılaşılan bir durumdur. Bu kazandırmalar bazen mirasçının kendisine ait bir hayat kurmasına yardımcı olmak amacıyla, bazen de tamamen lüks veya keyfi amaçlarla gerçekleştirilmektedir. Hangi amaçla hareket edilirse edilsin mirasçılara yapılan karşılıksız kazandırmaların kişinin muhtemel terekesinde azalmaya neden olduğu ve bunun da diğer mirasçıların aleyhine sonuç doğurduğu kuşkusuzdur. Bu nedenle kanun koyucu' TMK m. 669-675 arasında denkleştirme kurumunu düzenleyerek, bu tür kazandırmaların mirasın paylaşılması sırasında hangi şartlarda ve ne oranda terekeye iade edileceğini hükme bağlamıştır. Buna göre altsoy dışındaki kanuni mirasçılara yapılan kazandırmalar ancak mirasbırakanın bu yönde bir düzenlemesinin bulunması durumunda terekeye iade edilirken (bkz. TMK m. 669/1), altsoya yapılan kazandırmalara ilişkin kanuni bir denkleştirme yükümlülüğü getirilmiştir (TMK m. 669/2). Ancak bu düzenlemelere rağmen öğretide ve uygulamada denkleştirmeye dair sayısız tartışma mevcuttur

Mirasta denkleştirme konusunu bilimsel bir eser kapsamında ele almak istememizin nedeni de bu vb. tartışmaları incelemek ve bunlara dair kendi fikirlerimizi ortaya koymaktır. Her ne kadar çalışmamızda mirasta denkleştirme akademik bakış açısıyla ele alınmış olsa da aynı zamanda uygulamacılara yol göstermek amacıyla anlatılan konular örneklerle somutlaştırılmıştır.