XIII. Yüzyılın sonlarında, kuzey–batı Anadolu'da Sakarya nehrinin aktığı vadilerin yer aldığı topraklarda kurulan Osmanlı Devleti, çok hızlı bir gelişme göstermiş ve büyük bir imparatorluğa dönüşmüştür.
Bu kitabın konusunu oluşturan Fatih Sultan Mehmet, Yavuz Sultan Selim ve Kanunî Sultan Süleyman, bu bağlamda değerlendirilmesi gereken Türk büyükleridir. Fatih Sultan Mehmet, İmparatorluğu, merkezi–mutlak bir yetki modeliyle gerçek anlamda kurandır; Yavuz ve Kanunî, bu modelin en gelişmiş düzeyde uygulayıcısıdırlar. Denebilir ki, bu padişahlar sözünü ettiğimiz kurumlaşmayı yaratmış, fakat onlar da bu kurumların başarılarını doruk noktasına ulaştırmışlardır. İşte bu kitapta bu ikili gelişmenin tarihsel öyküsü anlatılmıştır.