Tescilli Tasarımlarda Yenilik ve Ayırt Edicilik Unsurları

Eserimizin konusunu, tasarım hukukunda asli tescil engeli mahiyeti taşıyan yenilik ve ayırt edicilik şartlarının yorumu oluşturmaktadır. Hedefimiz yenilik ve ayırt edicilik unsurlarının hukuki mahiyetinin incelenmesi ve uygulamada hangi esasların benimsenmesi gerektiğini ortaya koymak olmuştur. Araştırmamız bu çerçevede olması gereken hukuk açısından önerilerde bulunmayı ve yeni tartışmalara yol açmayı amaçlamaktadır. Çalışmada konunun uluslararası niteliği gereği, mukayeseli hukukta benimsenen yöntemlerden yararlanılmış, yabancı hukuk düzenlemeleri ve yargı kararlarına sıklıkla yer verilmeye çalışılmıştır. Bunun yanı sıra, iç hukukun eski ve yeni düzenlemeleri ile Yargıtay kararları da metne işlenmiştir.

Eserimizde öncelikle yenilik ve ayırt edicilik unsurlarının (şartlarının) uygulanma ve yorumunda ortaya çıkan sorunlar tanımlanmış; yabancı hukuk sistemlerinde benimsenen esaslar irdelenerek, çözüme yönelik incelemeler gerçekleştirilmiştir. Bu bağlamda mülga 554 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Sınai Mülkiyet Kanunu, yenilik ve ayırt edicilik şartlarını konu alan hükümler çerçevesinde kıyaslanmıştır. Bu kıyaslamalara bağlı olarak, tasarım tescili ve koruması ile yakın bağ taşıyan bu iki şartın yorumlanmasında farklı değerlendirme yöntemlerinin benimsenebileceği gösterilmek istenmiştir.

Çalışmada tasarım tescili açısından yenilik ve ayırt edicilik unsurlarına ilişkin inceleme metotları önerilmekte; bu iki unsur arasındaki ilişki irdelenmektedir. Ayrıca çalışma, bu iki unsuru konu alan düzenlemelere yönelik eleştiriler içermekte; alternatif düzenleme önerileri sunmaya gayret etmektedir.