Amacı Türk hukukuna ilişkin öneriler getirmek olan çalışmanın birinci bölümünde, Türk hukukunda yer alan temel ihtiyari idari başvuru düzenlemeleri ve bunlara yönelik hukuki rejimler, idari başvuru kurumunun uyuşmazlık çözme fonksiyonu bağlamında ayrıntılarıyla irdelenmiştir. Bu bölümde, ayrıca, aktif idarenin, yargı organlarının ve doktrinin, idari başvuru kurumunun uyuşmazlık çözme fonksiyonuna yönelik mevcut algısı ortaya konmuştur. Çalışmanın bu bölümünde, Türk hukuku temel alınmakla birlikte, Fransa kurum, karar ve kaynakları gerekli olduğu ölçüde kullanılmıştır.
Çalışmanın ikinci bölümünde ise, - özellikle - Cadot kararı sonrasında istisna haline gelen zorunlu idari başvuru kurumu incelenmiştir. Bu bölümde, zorunlu idari başvuru kurumunun, yönetilenlerin idare ile aralarındaki uyuşmazlıkların çözümünde etkin bir araç olarak benimsenmesinden ziyade, bu kurumun esasen idari karar alma sürecinin bir parçası olduğu gerçeği üzerinde durulmuştur. Daha sonra, zorunlu idari başvuru kurumunun, biri Fransa'dan ve diğeri Almanya'dan olmak üzere, günümüzde başarılı addedilen iki örneğinden hareketle zorunlu idari başvurunun genelleştirilmesi (i.e. yaygınlaştırılması) meselesi tartışılmıştır.